ถิ่นที่อยู่อาศัยของแมวป่าที่มีกลิ่นเหม็นอาจทำให้สัตว์ฟันแทะที่กระจายเมล็ดพืชตกใจได้

เมื่อต้องผ่านสถานการณ์ที่ตึงเครียด บางคนเบื่ออาหาร ในทำนองเดียวกันสัตว์ที่หวาดกลัวไปตลอดชีวิตมักจะกินน้อยลง โดยธรรมชาติแล้ว การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมนี้อาจมีผลกระทบต่อเนื่อง Dumas Galvez นักวิจัยหลังปริญญาเอกจากสถาบันวิจัยเขตร้อนสมิธโซเนียน (STRI) สงสัยว่าความกลัวการปล้นสะดมสามารถมีอิทธิพลต่อรูปแบบการบริโภคของสัตว์กระจายเมล็ดที่สำคัญ เช่น หนูบางชนิดในอเมริกากลาง ซึ่งเป็นสัตว์ฟันแทะที่ชอบแทะเมล็ดของ Attalea butyracea ซึ่งเป็นสัตว์ในเขตร้อนชื้นได้อย่างไร แมวไทย ต้นปาล์มยังเป็นที่รู้จักกันในนาม corozo, palma real o palma de vinoAgoutis กลัวแมวตัวใหญ่และอาจตรวจจับการปรากฏตัวของพวกมันได้จากการดมกลิ่น ช่วยให้หนึ่งในผู้ล่าหลักของพวกมัน -ocelots- ใช้ปัสสาวะและอุจจาระเพื่อทำเครื่องหมายบริเวณบ้านของพวกมัน หนูพุกที่หิวโหยอาจได้กลิ่นนี้และหลีกเลี่ยงการให้อาหารในบริเวณเหล่านั้น Galvez ร่วมกับ Marisol Hernandez นักศึกษาชีววิทยาจากมหาวิทยาลัยปานามา ได้ทำการทดลองต่างๆ ใน ​​Parque Natural Metropolitano และ Gamboa ของปานามาเพื่อทดสอบสมมติฐานนี้ ด้วยการติดแท็กและตรวจสอบ เมล็ด Attalea butyraceaและด้วยการสนับสนุนของกล้องดัก กล้องดิจิตอลที่มีเซ็นเซอร์เพื่อตรวจจับสัตว์ที่ผ่านไปมา พวกเขาพบว่าสัตว์จำพวกหนูมีโอกาสน้อยที่จะกระจายและขโมยเมล็ดในพื้นที่ที่รับรู้ว่ามีแมวป่าหนาแน่นสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วง ฤดูฝนเมื่อมีอาหารมากขึ้น การทดลองครั้งที่สองกับปัสสาวะและอุจจาระของแมวป่ายังพบว่ามีการแพร่กระจายน้อยลงเมื่อมีอาการเจ็บปวดเหล่านี้ ผลการวิจัยของพวกเขาได้รับการตีพิมพ์เมื่อเร็วๆ นี้ในวารสารBehavioral Ecology นักวิทยาศาสตร์ศึกษาการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่สังเกตได้ในสัตว์จำพวกหนูที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงจากการปล้นสะดมที่เรียกว่า "นิเวศวิทยาแห่งความกลัว" ผลกระทบเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นระหว่างแมวป่าสายพันธุ์อื่นกับสัตว์ฟันแทะที่กระจายเมล็ดพืช อัตราการแพร่กระจายและการบริโภคเมล็ดพันธุ์ที่ลดลงที่เกี่ยวข้องกับสัตว์ฟันแทะที่หวาดกลัวอาจช่วยรักษาความหลากหลายของพืชในระบบนิเวศป่าได้ "ในกรณีของปาล์มสายพันธุ์นี้ เมล็ดพืชที่อยู่บนพื้นดินก็ถูกด้วงบรูชิดโจมตีเช่นกัน ดังนั้นอัตราการแพร่กระจายของเมล็ดที่ต่ำลงโดยอาการโกลาหลใน "ดังนั้น ocelots อาจให้ประโยชน์ทางอ้อมกับพืชชนิดอื่น: การปล้นสะดมของเมล็ดพืชโดยแมลงเต่าทองและด้วงบรูชิดช่วยลดความเป็นไปได้ที่A. butyraceaจะครอบครองในป่า ทำให้พืชชนิดอื่นเติบโตได้