ศึกษาเรื่องน้ำแข็ง

ปัจจุบันแผ่นน้ำแข็งที่ละลายคิดเป็น 1 ใน 4 ของการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลทั้งหมด ซึ่งเพิ่มขึ้น 5 เท่านับตั้งแต่ปี 1990 ตามรายงานของ IMBIE ทีมนักวิจัยนานาชาติที่ได้รวมการสำรวจแอนตาร์กติกาและกรีนแลนด์ด้วยดาวเทียม 50 ดวงระหว่างปี 1992-2020 การค้นพบของพวกเขาได้รับการตีพิมพ์ในวารสารEarth System Science Data ความร้อนของโลกทำให้แผ่นน้ำแข็งขั้วโลกละลาย ทำให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นและน้ำท่วมชายฝั่งทั่วโลกของเรา การสูญเสียน้ำแข็งจากกรีนแลนด์และแอนตาร์กติกาสามารถวัดจากอวกาศได้อย่างน่าเชื่อถือโดยการติดตามการเปลี่ยนแปลงของปริมาตร แรงโน้มถ่วง หรือการไหลของน้ำแข็ง NASA และ European Space Agency (ESA) และมอบทุนให้กับ Ice Sheet Mass Balance Intercomparison Exercise (IMBIE) ในปี 2554 เพื่อรวบรวมบันทึกดาวเทียมของการละลายของแผ่นน้ำแข็งขั้วโลก ข้อมูลที่รวบรวมโดยทีมงานถูกนำไปใช้งานอย่างกว้างขวางโดยองค์กรชั้นนำ รวมถึงโดยคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (IPCC) ในการประเมินล่าสุด ทีม IMBIE ซึ่งนำโดยศูนย์สังเกตการณ์และการสร้างแบบจำลองขั้วโลกแห่งมหาวิทยาลัย Northumbria ได้รวมการสำรวจดาวเทียม 50 ดวงของทวีปแอนตาร์กติกาและเกาะกรีนแลนด์เข้าด้วยกันเพื่อหาอัตราการละลายของน้ำแข็ง พวกเขาพบว่าแผ่นน้ำแข็งขั้วโลกของโลกสูญเสียน้ำแข็งไป 7,560 พันล้านตันระหว่างปี 2535-2563 ซึ่งเทียบเท่ากับก้อนน้ำแข็งที่มีความสูง 20 กิโลเมตร แผ่นน้ำแข็งขั้วโลกได้สูญเสียน้ำแข็งไปพร้อมกันในทุก ๆ ปีของบันทึกดาวเทียม และเจ็ดปีที่ละลายมากที่สุดเกิดขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมา บันทึกดาวเทียมแสดงให้เห็นว่าปี 2019 เป็นปีที่มีการละลายเป็นประวัติการณ์เมื่อพืดน้ำแข็งสูญเสียน้ำแข็งไปมากถึง 612 พันล้านตัน การสูญเสียนี้ได้รับแรงหนุนจากคลื่นความร้อนในฤดูร้อนของอาร์กติก ซึ่งนำไปสู่การหลอมละลายจากกรีนแลนด์ที่สูงสุดเป็นประวัติการณ์ที่ 444 พันล้านตันในปีนั้น แอนตาร์กติกาสูญเสียน้ำแข็ง 1.68 แสนล้านตัน ซึ่งสูงเป็นอันดับที่ 6 ของสถิติ เนื่องจากธาร น้ำแข็ง ในแอนตาร์กติกาตะวันตกเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องและการละลายจากคาบสมุทรแอนตาร์กติกเป็นประวัติการณ์ แผ่นน้ำแข็งแอนตาร์กติกตะวันออกยังคงอยู่ในสภาพสมดุลดังที่เป็นอยู่ตลอดยุคดาวเทียม การละลายของแผ่นน้ำแข็งขั้วโลกทำให้ระดับน้ำทะเลทั่วโลกสูงขึ้น 21 มม. ตั้งแต่ปี 2535 โดยเกือบสองในสาม (13.5 มม.) มาจากกรีนแลนด์และหนึ่งในสาม (7.4 มม.) จากแอนตาร์กติกา ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 แผ่นน้ำแข็งละลายคิดเป็นเพียงเล็กน้อย (5.6%) ของระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้น อย่างไรก็ตาม มีการละลายเพิ่มขึ้นห้าเท่าตั้งแต่นั้นมา และตอนนี้มีส่วนทำให้ระดับน้ำทะเลเพิ่มขึ้นมากกว่าหนึ่งในสี่ (25.6%) หากพืดน้ำแข็งยังคงสูญเสียมวลในระดับนี้ IPCC คาดการณ์ว่าพืดน้ำแข็งเหล่านี้จะมีส่วนเพิ่มระหว่าง 148 ถึง 272 มม. สู่ระดับน้ำทะเลปานกลางทั่วโลกภายในสิ้นศตวรรษนี้ ศาสตราจารย์ Andrew Shepherd หัวหน้าภาควิชาภูมิศาสตร์และวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมแห่งมหาวิทยาลัย Northumbria และผู้ก่อตั้ง IMBIE กล่าวว่า "หลังจากทำงานมากว่าทศวรรษ ในที่สุดเราก็มาถึงขั้นตอนที่เราสามารถปรับปรุงการประเมินสมดุลของมวลแผ่นน้ำแข็งได้อย่างต่อเนื่อง มีดาวเทียมเพียงพอในอวกาศคอยติดตามพวกมัน ซึ่งหมายความว่าผู้คนสามารถใช้ประโยชน์จากการค้นพบของเราได้ทันที" ดร. Inès Otosaka จากมหาวิทยาลัยลีดส์ซึ่งเป็นผู้นำการศึกษากล่าวว่า "การสูญเสียน้ำแข็งจากเกาะกรีนแลนด์และแอนตาร์กติกาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจากบันทึกของดาวเทียม และขณะนี้เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้น การติดตามตรวจสอบแผ่นน้ำแข็งอย่างต่อเนื่องเป็นสิ่งสำคัญในการทำนาย พฤติกรรมในอนาคตของพวกเขาในโลกที่ร้อนขึ้นและปรับตัวให้เข้ากับความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องที่ชุมชนชายฝั่งทั่วโลกจะต้องเผชิญ" ขณะนี้เป็นการประเมินการสูญเสียน้ำแข็งครั้งที่สามโดยทีม IMBIE เนื่องจากความร่วมมืออย่างต่อเนื่องระหว่างหน่วยงานอวกาศและชุมชนวิทยาศาสตร์ การประเมินครั้งแรกและครั้งที่สองเผยแพร่ในปี 2012 และ 2018/19 ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ESA และ NASA ได้พยายามอย่างทุ่มเทเพื่อเปิดตัวภารกิจดาวเทียมใหม่ที่สามารถตรวจสอบบริเวณขั้วโลกได้ โครงการ IMBIE ใช้ประโยชน์จากสิ่งเหล่านี้เพื่อสร้างการอัปเดตที่สม่ำเสมอมากขึ้น และเป็นครั้งแรกที่สามารถจัดทำแผนภูมิการสูญเสียแผ่นน้ำแข็งขั้วโลกทุกปี การประเมินครั้งที่สามนี้จากทีม IMBIE ซึ่งได้รับทุนสนับสนุนจาก ESA และ NASA เกี่ยวข้องกับทีมนักวิทยาศาสตร์ขั้วโลก 68 คนจากองค์กรระหว่างประเทศ 41 แห่งโดยใช้การวัดจากภารกิจดาวเทียม 17 ภารกิจ รวมถึงเป็นครั้งแรกจากภารกิจแรงโน้มถ่วง GRACE-FO สิ่งสำคัญคือนำบันทึกการสูญเสียน้ำแข็งจากทวีปแอนตาร์กติกาและกรีนแลนด์มาใช้โดยใช้วิธีเดียวกันและครอบคลุมช่วงเวลาเดียวกัน การประเมินจะได้รับการอัปเดตเป็นประจำทุกปีเพื่อให้แน่ใจว่าชุมชนวิทยาศาสตร์มีการประมาณการสูญเสียน้ำแข็งขั้วโลกล่าสุด ดร. ดิเอโก เฟอร์นันเดซ หัวหน้าฝ่ายวิจัยและพัฒนาของ ESA กล่าวว่า "นี่เป็นความสำเร็จอีกขั้นในโครงการริเริ่ม IMBIE และเป็นตัวอย่างของการที่นักวิทยาศาสตร์สามารถประสานความพยายามในการประเมินวิวัฒนาการของแผ่นน้ำแข็งจากอวกาศ โดยนำเสนอข้อมูลที่ไม่ซ้ำใครและทันท่วงทีเกี่ยวกับขนาด และเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง "การประเมินประจำปีครั้งใหม่นี้แสดงถึงความก้าวหน้าอีกขั้นของวิธีที่ IMBIE จะช่วยตรวจสอบภูมิภาคที่สำคัญเหล่านี้ ซึ่งความผันแปรได้มาถึงระดับที่การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันไม่สามารถแยกออกได้อีกต่อไป"